Francuski koncern Nexter Systems ujawnił nową koncepcję głównego uzbrojenia dla czołgu podstawowego o nazwie ASCALON (Autoloaded and SCALable Outperforming guN). System ten może zostać potencjalnie wykorzystany w projekcie europejskiego czołgu podstawowego nowej generacji MGCS (Main Ground Combat System).
Uzbrojenie w/w czołgu ma składać się z armaty gładkolufowej z automatem ładowania strzelającej specjalną amunicją teleskopową kal. 140 mm Nexter FTMA.
Zwiększenie kalibru do 140 mm pozwala na zwiększenie początkowej energii kinetycznej pocisku do poziomu 10, a w przyszłości nawet 13 megadżuli oraz wykorzystywanie amunicji teleskopowej o długości aż 130 cm.
Jest to już drugi system artyleryjski proponowany dla europejskiego czołgu nowej generacji pierwszy to niemiecka armata gładkolufowa Rh-130/L51 opracowana przez niemiecki koncern Rheinmetall został zaprezentowany w czerwcu 2016 roku na targach przemysłu obronnego Eurosatory w Paryżu. System ten wykorzystuje amunicję kal. 130 mm i jest również wyposażony w automat ładowania.

janusz napisał(a):specjalną amunicją teleskopową

Wiemy coś więcej?

Jest to amunicja opracowana w latach 90-tych przez spółkę CTA International, joint venture BAE Systems i Nextera, na dzień dzisiejszy amunicja stosowana jest w 40 mm działkach stosowanych na francuskich EBRC i brytyjskich SCOUT SV

Cechą charakterystyczną amunicji teleskopowej CTA jest to, że pocisk jest całkowicie ukryty w łusce i otoczony ładunkiem miotającym. Daje to mniejsze wymiary i możliwość przechowywania w pojeździe opancerzonym większej ilości naboi, niż miałoby to miejsce w wypadku klasycznej amunicji kalibru 40 mm. Upraszcza to również działanie systemów ładowniczych i umożliwia zastosowanie obrotowego zamka, zmniejszającego wymiary i zwiększającego niezawodność.

Nowa armata kalibru 40 mm w połączeniu z amunicją teleskopową zapewnia jednocześnie znacznie większą siłę ognia i dzięki obrotowemu zamkowi potrzebuje w wieży pojazdu mniej miejsca niż powszechnie używane obecnie np. armata kalibru 30 mm. Pocisk przeciwpancerny CTA typu APFSDS-T kalibru 40mm jest w stanie spenetrować pancerz 140mm RHA, czyli może skutecznie zwalczać wszystkie współczesne BWP, wozy opancerzone i wiele czołgów starszych generacji. W obecnej ofercie znajdują się również inne rodzaje amunicji, w tym programowane pociski odłamkowe, umożliwiające rażenie celów ukrytych za osłoną, programowana amunicja przeciwlotnicza, klasyczna amunicja burząca oraz naboje ćwiczebne.

(18.05.2022 16:12)janusz napisał(a):  Uzbrojenie w/w czołgu ma składać się z armaty gładkolufowej z automatem ładowania strzelającej specjalną amunicją teleskopową kal. 140 mm Nexter FTMA.

No ciekawe. Jak słusznie zauważyłeś, mówi się też ostatnio o kalibrze 130 mm jako przyszłej europejskiej armacie czołgowej. Dodam, że broń 140 mm Rheinmetall testował jeszcze w końcu lat 80. ub. wieku, ale koniec zimnej wojny i obcięcie finansowania zamknęło projekt. Rosjanie poszli o krok dalej i o ile wiem testują sobie armaty 152 mm, a co, w Rosji wszystko musi być największe .

Szwajcarzy zaprojektowali i wyprodukowali Pz.87-140 z armatą firmy RUAG z boczny mechanizm ładowania, a główne działo było przesunięte po lewej stronie wieży. Ładunek amunicji do głównego działa wynosił 32 pociski, które były przechowywane w dużym bunkrze amunicyjnym z tyłu wieży , z kolei Amerykanie prowadzili testy z M1 CATTB z działem kal 140 mm.

---

Co ciekawe szwajcarska armata miała prędkość wylotową 1900-2000 m/s z możliwością dalszego zwiększenia prędkości.

(23.05.2022 08:25)janusz napisał(a):  Co ciekawe szwajcarska armata miała prędkość wylotową 1900-2000 m/s z możliwością dalszego zwiększenia prędkości.

Oj chyba nie. W tych okolicach < 2000 m/s leży granica możliwości klasycznego układu miotającego. Taka jest z grubsza prędkość dźwięku w gorącym gazie wypełniającym lufę jak i prędkość dźwięku w niemetalicznych ciałach stałych, jakimi są typowe materiały wybuchowe czy miotające. Jeśli coś miałoby się palić tak szybko czy szybciej, to spalanie momentalnie zamieni się w detonację, ciśnienie skoczy o 2-3 rzędy wielkości i rozwali wszystko w cholerę.

O ile pamiętam, Amerykanie eksperymentowali w latach 80. z superszybkimi pociskami 120 mm, uzyskując właśnie prędkości 1900-2000 m/s; ale te ich pociski miały pomocniczy napęd rakietowy.

takie dane są podane na stronie RUAG