(11.01.2017 09:35)poldas napisał(a):  Widziałeś gdzieś niedzielone bloki wałów korbowych?

Nie bardzo rozumiem pytanie

Twoja wypowiedź numer 87;
Ja;

Cytat:Obudowa wału korbowego pozostała żeliwna.

Ty;

Cytat:Prawdopodobnie z braku technologi,chociaż w tamtych czasach dzielone bloki były bardzo popularne

Rozchodzi się o to, że jak blok wału korbowego byłby jednolity, to jak do niego wsadzisz wał korbowy, panewki i korbowody?

(17.01.2017 19:11)poldas napisał(a):  Twoja wypowiedź numer 87;
Ja;

Cytat:Obudowa wału korbowego pozostała żeliwna.

Ty;

Cytat:Prawdopodobnie z braku technologi,chociaż w tamtych czasach dzielone bloki były bardzo popularne

Rozchodzi się o to, że jak blok wału korbowego byłby jednolity, to jak do niego wsadzisz wał korbowy, panewki i korbowody?

Dla mnie blok dzielony to coś w tym stylu [toto siedziało w polonezie] https://www.youtube.com/watch?v=4tb-ucz_Fpg

Rzecz popularna przed wojną [ z takim zastrzeżeniem ze wtedy skrzynia korbowa była dokręcana do bloku silnika, w tym wypadku śruby idą aż od głowicy]

Na wyżej zamieszczonym filmiku mamy blok wału korbowego dzielony na dwie części wzdłuż (dolna i górna).
Do tego dołączano blok cylindrów, a na to wszystko nasadzano głowicę z 10 długimi szpilami, które mocowały całość.
To żadna nowość.

Teraz to ja Ciebie nie rozumiem.
To w końcu jak miały wyglądać bloki niedzielone?
Welder;

Cytat:Rzecz popularna przed wojną [ z takim zastrzeżeniem ze wtedy skrzynia korbowa była dokręcana do bloku silnika

Trudno uznawać blok cylindrów z głowicą nawet, za blok silnika.
Może myli się to Tobie ze skrzynią biegów?

W silnikach BLD Saurera, używanych w Polsce przedwojennej zmieniono bloki cylindrów z żeliwnych na siluminowe.
To wymusiło zastosowanie staliwnych tuleji cylindrów.
Nie mam pewności czy w oryginalnych BLD z żeliwnymi blokami, też takich tuleji nie było, czy też otwory bloków pod cylindry honowano (szlifowano) bezpośrednio.

Dla mnie oczywistym jest podział na dzielony blok wału korbowego ( w poziomie, albo w pionie), blok cylindrów, głowicę, pokrywę głowicy.

Co tu jeszcze można było wymyślić?

To w końcu jak miały wyglądać bloki niedzielone?


To może ty na początek wklej jakoś fotkę bloku który uważasz za dzielony. Tak będzie łatwiej 'rozmawiać'

Dobra;


Powyżej wskazałem Saurera BLD.
To model stosowany w autobusach i dużych ciężarówkach.
Skrzynię biegów pomińmy.
Dalej widać kompletny silnik bez chłodnicy, ale z wentylatorem.
Patrząc od lewej strony tego silnika, od dołu, widzimy linie podziału między poszczególnymi jego blokami.
Na dole mamy blok wału korbowego, wyżej blok cylindrów, jeszcze wyżej głowicę, a najwyżej pokrywę głowicy.

Nie mam pewności jak był dzielony blok wału korbowego;
Czy w pionie, czy w poziomie.
Natomiast blok cylindrów nie był dzielony. Głowica też nie.
Pokrywa głowicy również nie.

---

Cytat:To w końcu jak miały wyglądać bloki niedzielone?

Pytasz mnie o to, o co sam zapytałem. Nie spotkałem się z blokami wałów korbowych niedzielonymi.
Bloki cylindrów bywały i bywają dzielone.

---

Chociaż;
W czołgach Chieftain, T-64 i T-80UD można uznać iż blok wału korbowego jest podzielony na dwie odrębne części.
Każdą z nich zaś można rozpołowić też na dwie odrębne części, w trakcie rozbierania.
Jednak nie o to chodziło w tej dyskusji.

Skoro podałeś iż istnieją bloki dzielone, to dla mnie, logicznie wynika iż były też jakieś inne.
Jakie?

A-43 to próba rozwiazania problemu T-34 po sprzeciwie marszałka Kulika w sprawie rozpoczęcia produkcji seryjnej T-34 ze względu na min jego jakość i zastosowane rozwiązania po szoku jakim był test porównawczy z PzKpfw III.
Mieszanka nafty z benzyną miala wielsza kaloryczność niż ropa a co za tym idzie wiekszy stopień sprężania.

(23.02.2017 22:11)paziu napisał(a):  Mieszanka nafty z benzyną miala wielsza kaloryczność niż ropa a co za tym idzie wiekszy stopień sprężania.

Tak na początek, poczytaj co to jest stopień sprężania

Z militarnego punktu widzenia chłodzenie powietrzne ogólnie wydaje się korzystniejsze - brak całego tego układu wodnego i chłodnicy wrażliwej na uszkodzenie przez pocisk, odłamek itp.

(27.02.2017 20:14)anilia napisał(a):  Z militarnego punktu widzenia chłodzenie powietrzne ogólnie wydaje się korzystniejsze - brak całego tego układu wodnego i chłodnicy wrażliwej na uszkodzenie przez pocisk, odłamek itp.

Zgadza się jak najbardziej. Jednakże drugą stroną medalu jest duże obciążenie cieplne takiego układu. Musi być on intensywnie chłodzony owym strumieniem powietrza - wszak czołg musi działać w każdych warunkach, i tropikalnych i polarnych i zimą i latem. A silnik w czołgu jest zazwyczaj potężny, a zarazem ciasno upakowany w pancernym "pudle". Najczęściej więc stosuje się jakiś potężny wentylator nawiewający nań powietrze - tyle że kosztem jest pobór mocy przez ów wentylator, który w przypadku takich wielkich silników też musi być potężny, a więc "kradnie" pewien procent mocy takiego silnika.

Są inne sztuczki, ale nie zawsze wychodzą. Rosyjski prototypowy IS-7 z końca lat 40. (silnik Diesla o mocy 1050 KM, chłodzony właśnie powietrzem) miał specjalny układ "eżektorowy" w którym przepływający strumień wyrzucanych spalin zasysał niejako powietrze chłodzące silnik. Najwyraźniej nie do końca się to rozwiązanie sprawdzało, gdyż czołg ten spłonął w czasie prób wskutek pożaru silnika (i to bodajże chyba nawet dwukrotnie ).

No i silnik chłodzony powietrzem jest zasadniczo głośniejszy od chłodzonego cieczą (chociaż powiedzmy w radzieckich czołgach to już nie była specjalna różnica, one i tak były generalnie bardzo głośne, niezależnie od rodzaju silnika). Stanowi to pewien mankament taktyczny, ponieważ hałas wcześniej ostrzega przeciwnika o zbliżających się czołgach. Pamiętam, że w raporcie o testowanym którymś z czołgów z Lend Lease (nie pamiętam którym niestety, zdaje mi się że jakimś brytyjskim, ale pewności nie mam) rosyjski specjalista podkreślał, że ten czołg jest cichy, co pozwala na skryte zbliżenie się do przeciwnika, w przeciwieństwie do standardowego T-34, który słyszany jest już z odległości iluś-tam setek metrów.